اصطلاح سرمایه انسانی به ارزش اقتصادی تجربه و مهارت یک کارگر اشاره دارد. سرمایه انسانی شامل دارایی هایی مانند: آموزش، هوش، مهارت ها، سلامتی و سایر مواردی است که کارفرمایان برای آنها ارزش قائل هستند. مانند وفاداری و وقت شناسی. به این ترتیب، دارایی یا کیفیت نامشهودی است که در ترازنامه شرکت ذکر نشده (و نمی‌توان آن را) فهرست کرد. سرمایه انسانی برای افزایش بهره وری و در نتیجه سودآوری درک می شود. هر چه شرکت سرمایه گذاری بیشتری روی کارمندان خود انجام دهد، شانس بهره وری و موفقیت آن بیشتر می شود.

• سرمایه انسانی یک دارایی نامشهود است که در ترازنامه شرکت درج نشده است.
• گفته می شود سرمایه انسانی شامل ویژگی هایی مانند تجربه و مهارت های یک کارمند است.
• از آنجایی که همه نیروی کار برابر در نظر گرفته نمی شود. کارفرمایان می توانند. با سرمایه گذاری در آموزش، آموزش و مزایای کارکنان خود، سرمایه انسانی را بهبود بخشند.
• سرمایه انسانی با رشد اقتصادی، بهره‌وری و سودآوری رابطه دارد.
• مانند هر دارایی دیگری، سرمایه انسانی این توانایی را دارد. که در طی دوره های طولانی بیکاری کاهش یابد. و توانایی همگام شدن با فناوری و نوآوری را ندارد.
   

اغلب گفته می شود که یک سازمان فقط به اندازه افرادش از بالا به پایین خوب است. به همین دلیل است که سرمایه انسانی برای یک شرکت بسیار مهم است و معمولاً توسط بخش منابع انسانی سازمان (HR) مدیریت می شود که بر جذب نیروی کار، مدیریت و بهینه سازی نظارت دارد. دستورالعمل های دیگر آن شامل برنامه ریزی و استراتژی نیروی کار، استخدام ، آموزش و توسعه کارکنان، و گزارش و تجزیه و تحلیل است.

مفهوم سرمایه انسانی تشخیص می دهد که همه کار برابر نیست. اما کارفرمایان می توانند با سرمایه گذاری روی کارمندان، کیفیت آن سرمایه را بهبود بخشند. این را می توان از طریق آموزش، تجربه و توانایی های کارکنان انجام داد. همه اینها برای کارفرمایان و برای کل اقتصاد ارزش اقتصادی بالایی دارد .

از آنجایی که سرمایه انسانی مبتنی بر سرمایه گذاری مهارت ها و دانش کارکنان از طریق آموزش است، این سرمایه گذاری ها در سرمایه انسانی به راحتی قابل محاسبه است. مدیران منابع انسانی می توانند سود کل را قبل و بعد از هر سرمایه گذاری محاسبه کنند. هر بازگشت سرمایه (ROI) سرمایه انسانی را می توان با تقسیم کل سود شرکت بر سرمایه گذاری کلی آن در سرمایه انسانی محاسبه کرد.